Zbog toga se može istaći načelno ali ne do kraja jasno pravilo da bosanska norma razlikuje oblike i sa su– i sa sa-, i to u slučajevima kada nije moguće formiranje ekvivalenta, pa postoje oblici s obama prefiksima; u slučaju da postoji tvorbena ekvivalencija, prednost imaju oblici sa sa-.

Nekada se može biti u nedoumici kada u nekoj leksemi treba upotrijebiti prefiks su- ili sa-. Razlog tome može biti i podstaknut time što hrvatski standard dominantno daje prednost oblicima sa su-, kad je to moguće u bosanskoj ili srpskoj npr. praksi izreći prefiksom sa-: suradnik – saradnik; suputnik – saputnik; suigrač – saigrač; suosnivač – saosnivač; suglasan – saglasan; suosjećanje – saosjećanje; suvremenik – savremenik itd.

Međutim, postoji niz primjera u kojima može ići samo jedan ili drugi prefiks: suparnik – ne *saparnik; sunarodnik – ne *sanarodnik; sukrivac – ne *sakrivac; suvozač – ne *savozač; saopćenje –  ne *suopćenje; saobraćaj – ne *suobraćaj; saslušanje – ne *suslušanje, saučesnik – ne *suučesnik itd.

Etimologija navedenih oblika prefiksa upućuje na zajednički mogući izvor: prasl. *sъ(n)- (Skok, Matasović i dr.) iz kojega se razvijaju *sъ, koje daje oblike sa- (ako je poluglas vokaliziran) i s- (ako je pouglas ispao zbog slabog položaja), odnosno iz *sъn- razvija se sǫ-, koje kasnije daje oblik su-. Iz navedenih korijena razvijali su se oblici kojima su tokom jezičkog razvoja priključena određena značenja, pa je prefiks sa- odnosno s- uglavnom vezan za instrumentalno značenje, ono s čime nešto dolazi u dodir, kontakt, dok se prefiksom su- označava nešto što, uvjetno kazano, dolazi u neki suodnos (pa tako i samo objašnjenje značenja upućuje na izuzetnu blizinu značenja, ali pošto je u jeziku razvijen i jedan i drugi sufiks, jasno je da razlika postoji i da je ona nekada povezana i sa značenjem lekseme uz koju dolaze dati prefiksi). Zbog toga se prefiks su- može vrlo lahko mijenjati prefiksom ko-, koji je inače porijeklom iz latinskog con-, odakle dolazi znatan broj internacionalizama: koautor, koagulacija, koordinator, korepeticija itd., za koje uglavnom ne postoje paralelni oblici s prefiksom su-.

U tom smislu, a na tragu gornjih navedenih primjera, može se kazati da se navedeni oblici razvijaju pod utjecajem zajedničkoga porijekla koje se, međutim, račva pa je nekada moguće njihovo međusobno zamjenjivanje a nekada ne, što je ustvari povezano sa značenjem. Ne treba posebno isticati da se pomoću navedenih prefiksa izvode ne samo imenice nego i druge vrste riječi, ponajviše glagoli, a nekada i pridjevi: surađivati – sarađivati; usuglasiti – usaglasiti; suosjećati – saosjećati; usuglašen – usaglašen, suvremen – savremen itd., ali nekada u opticaju može biti samo jedan od oblika: saobraćati, saopćiti, saslušati, saučestvovati; saopćen, saslušan, itd., kao što npr. može biti samo sustići, susresti, suočiti; suočen, susretljiv itd. 

Iako se u nekim interpretacijama može naići na tumačenje da npr. suvremenik znači “onaj koji je u istom vremenu”, a savremenik “onaj koji je eventualno aktuelan”, kao i to da npr. savremen znači “aktuelan”, pored osnovnog značenja “u istom vremenu”, dok suvremen znači samo „onaj koji je u istom vremenu“, iz navedenih primjera može se zaključiti da se u navedenim slučajevima može raditi o idiolektalno razvijenom značenju. Zbog toga se može istaći načelno ali ne do kraja jasno pravilo da bosanska norma razlikuje oblike i sa su– i sa sa-, i to u slučajevima kada nije moguće formiranje ekvivalenta, pa postoje oblici s obama prefiksima; u slučaju da postoji tvorbena ekvivalencija, prednost imaju oblici sa sa-.

A oblici sa ko– baška se tretiraju.    

Alen Kalajdžija diplomirao je 2002. godine na Odsjeku za bosanski, hrvatski i srpski jezik i književnost naroda Bosne i Hercegovine Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu, gdje je magistrirao 2007, a doktorirao 2012. godine. Predavao je kratko u osnovnoj i srednjoj školi, a imao je više angažmana u nastavi bosanskog jezika na univerzitetima u Bosni i Hercegovini i inostranstvu. Objavio je četiri naučne monografije iz oblasti lingvističke bosnistike te zbirku kratkih priča. Uz više od 80 naučnih i stručnih radova te petnaestak kulturalnih kolumni objavio je približno 300 naučnopopularnih pojedinačno koncipiranih jezičkih savjeta o bosanskom jeziku. Na mjestu direktora Instituta za jezik Univerziteta u Sarajevu proveo je dva mandata (2013–2021). Trenutno u Institutu ima izbor u zvanje naučnog savjetnika.