Smatra ga se jednim od najznačajnijih sufijskih učenjaka i hagiografa ranog islamskog doba, čiji su radovi značajno oblikovali sufijsku tradiciju
Abu ‘Abd al-Rahman Muhammad ibn al-Husayn al-Sulami al-Shafi'i, poznat kao As-Sulami, rođen je 16. aprila 936. godine (325. godine po hidžri) u Nishapuru, u današnjem Iranu. Smatra ga se jednim od najznačajnijih sufijskih učenjaka i hagiografa ranog islamskog doba, čiji su radovi značajno oblikovali sufijsku tradiciju. As-Sulami je živio u vrijeme kada je sufizam, kao mistički pravac islama, počeo dobijati institucionalni oblik, a njegovi doprinosi ostali su ključni za razumijevanje ove duhovne prakse.
As-Sulami je odrastao u skromnom okruženju i rano je ostao bez oca, nakon čega ga je podigao djed, koji je bio zadužen za njegovo obrazovanje. Već s osam godina počeo je učiti hadise, a kasnije je putovao po Nishapuru, Mervu, Iraku i Hejazu, proučavajući hadise i sufijske prakse pod vodstvom uglednih učitelja. Dobio je učiteljsku dozvolu (ijazu) od Abu Sahla al-Sa'lukija i sufijski ogrtač (khirku) od Abu'l-Kasima al-Nasrabadhija, čime je formalno krenuo sufijskim putem.
Njegovo najpoznatije djelo, “Tabaqaat al-Sufiyya”, biografska zbirka o životima ranijih sufija, postalo je temeljno za proučavanje sufijske historije. Osim toga, napisao je “Haqaiq al-Tafsir”, sufijski komentar Kur’ana, te “Al-Malamatiyya”, detaljan prikaz malamatijskog pokreta, koji je naglašavao samokritiku i poniznost. As-Sulami je takođe autor “Dhikr al-niswa al-mutaʿabbidāt al-ṣūfiyyāt”, rijetke zbirke biografija sufijskih žena, čime je prepoznao duhovni doprinos žena u islamu, što je bilo neuobičajeno za njegovo vrijeme.
Kao pristaša šafijskog pravnog učenja, As-Sulami je spajao sufijsku duhovnost s poštovanjem islamskog zakona, naglašavajući važnost unutarnje pročišćenosti (tazkije) i ljubavi prema Bogu. Osnovao je duhovni centar (khanqa) u Nishapuru za pobožne tražitelje, gdje je proveo posljednje godine života. Preminuo je 1034. godine i pokopan je u tom centru.
As-Sulamijevi radovi, koji su se širili tokom njegovog života, ostali su sačuvani stoljećima, utječući na kasnije sufijske mislioce poput Ibn Arabija. Njegova predanost hadisima, sufijskoj duhovnosti i dokumentiranju života važnih osoba rane historije islama učinila ga je “šeikom Horasana” i ključnom figurom u sufijskoj tradiciji.
