Tokom oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu 1992–1995, srpske snage zapalile su džamiju 14. marta 1993. godine. Obnova je započela 2009. godine uz podršku Islamske zajednice, a završena je 2012. Džamija je rekonstruirana u izvornom obliku, a za obnovu su korišteni autentični materijal, koji je  dvije godine na leđima i konjima nošen uz strmu stijenu.

Dvadesetak kilometara južno od Zvornika, na strmoj stijeni iznad ušća rijeke Jadar u Drinjaču, nalaze se ostaci srednjovjekovne tvrđave Kušlat i obnovljena džamija s drvenom munarom. Gradina Kušlat imala je izuzetnu stratešku važnost još od rimskog perioda, a njeno podgrađe, poznato kao Podkušlat, bilo je prometno trgovačko središte u srednjem vijeku. Prvi pisani tragovi o Kušlatu potiču iz 1345. godine, dok se naselje ispod tvrđave spominje 1369. pod nazivom Trg Kušlat. Ova lokacija bila je od velikog značaja za dubrovačke trgovce jer je predstavljala ključnu poveznicu između rudom bogate Srebrenice i trgovačkog centra Zvornika.

Naziv Kušlat potječe od imena bosanske plemićke porodice Kuršlatovića, a u narodu je poznata i priča da je tvrđava Kušlat ime dobila po turskom nazivu za ptičije gnijezdo.

Osmanlije su zavladale ovim područjem prije 1463. godine, ali je Kušlat vjerovatno pao pod njihovu vlast tek nakon osvajanja Srpske Despotovine 1459. godine. Danas, ispod samih zidina tvrđave i džamije, prolazi magistralni put Sarajevo–Zvornik, što lokaciju čini lahko dostupnom putnicima i istraživačima.

Prema nekim historičarima, upravo je na Kušlatu podignuta prva vojna džamija u Bosni s drvenom munarom. Grad i džamija nalaze se na gotovo neosvojivom položaju. Evlija Čelebi opisuje Kušlat kao tvrđavu podignutu na vrletnoj stijeni, strmoj i oštroj poput jajeta, okruženu neprobojnim ponorima. Unutar zidina nalazila se džamija koju naziva Ebul Fethovom, što sugerira da je izgrađena u 15. stoljeću, u vrijeme vladavine sultana Mehmeda II el-Fatiha. Vjeruje se da je postojanje džamije igralo ulogu u širenju islama u ovom dijelu Bosne. Francuski diplomata Mischel Kikle također je zabilježio njeno postojanje tokom putovanja 1657. godine.

Zbog svog položaja uz važne trgovačke i putne pravce, džamija na Kušlatu bila je predmet interesiranja istraživača. Mehmed Mujezinović zapisao je da je među ruševinama tvrđave vidio džamiju s izrazito strmim drvenim krovom i munarom koja izrasta iz krova. Madžida Bećirbegović opisuje je kao skromnu, ali funkcionalnu građevinu s mahfilom koji zauzima gotovo polovinu unutrašnjeg prostora. Izuzev munare, oblikom više podsjeća na stambenu kuću nego na klasičnu bogomolju, što je u skladu s osmanskim principima integracije arhitekture u prirodno okruženje.

Džamija na Kušlatu bila je sultanska, podignuta državnim sredstvima za potrebe osmanske vojske, pa nije imala vlastiti vakuf. Nakon povlačenja vojne posade 1883. godine, o njoj su se brinuli lokalni muslimani iz Pahljevića, Drinjače i Konjević-Polja. Iako su s vremenom izgrađene druge džamije u okolini, Kušlat džamija nije izgubila simboličku i duhovnu važnost. Otvarala se za posebne prilike, poput džume, bajram-namaza i molitvi za kišu u sušnim godinama.

Prema predanju, ljudi su više puta pokušali premjestiti džamiju u dolinu, ali bi se preko noći sama vraćala na prvobitno mjesto. Zbog toga se i danas smatra posebnim duhovnim mjestom. Obnovljena je 1931. godine, kada je dvanaest hafiza učilo Kur'an na dvanaest kamenova Kušlatske stijene. Derviši hamzevijskog tarikata često su posjećivali ovo mjesto radi zikra i molitvi. Također je bila poznata po kišnim dovama koje su se ovdje učile u vrijeme suša.

Tokom oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu 1992–1995, srpske snage zapalile su džamiju 14. marta 1993. godine. Obnova je započela 2009. godine uz podršku Islamske zajednice, a završena je 2012. Džamija je rekonstruirana u izvornom obliku, a za obnovu su korišteni autentični materijal, koji je  dvije godine na leđima i konjima nošen uz strmu stijenu. Od tada, posljednji petak u augustu postao je tradicionalni datum okupljanja vjernika na ovom historijskom mjestu.

Danas džamiju više posjećuju turisti nego vjernici. U njoj se klanjaju tri džume tokom ramazana i uči se mevlud u augustu. Ipak, i dalje ostaje simbol vjere i istrajnosti, stojeći ponosno na stijeni iznad rijeke, poput sokola u svom gnijezdu.