Prema procjenama, ubijeno je oko 1996 civila, a protjerano 25.000 Bošnjaka od ukupno 40.000 koji su prije rata živjeli u općini. Masovne grobnice, poput one u Kazanbašči gdje je sahranjeno oko 300 ljudi, svjedoče o razmjerima zločina. Logori u Čelopeku, Novom Izvoru i Standardu bili su mjesta stravičnih mučenja i ubistava.
Kjašif Smajlović, novinar sarajevskog dnevnika Oslobođenje, ostat će upamćen kao prva žrtva među novinarima u ratu u Bosni i Hercegovini. Njegova smrt osmog aprila 1992. godine u Zvorniku označila je početak stravičnog niza zločina nad novinarima koji su svojim radom svjedočili istini tokom Agresije na BiH.
Smajlović je ubijen na svom radnom mjestu, u zvorničkom dopisništvu Oslobođenja, u trenutku kada je diktirao posljednji izvještaj sekretarici regionalnog dopisništva u Tuzli, Sevleti Ahmedinović. Njegova priča nije samo svjedočanstvo o hrabrosti i požrtvovnosti, već i o okrutnosti rata koji je odnio živote 67 novinara u tom razdoblju.
Smajlović je osmog aprila 1992. poslao posljednji izvještaj iz Zvornika, grada koji je tog jutra pao pod šapu paravojnih formacija Željka Ražnatovića Arkana, poznatih kao “Arkanovci”, uz pdršku lokalnih srpskih paravojnih i policijskih snaga. Dan ranije izvijestio je Smajlović o hapšenju trojice “Arkanovaca” na barikadi Patriotske lige na Vidakovoj Njivi – Milorada Lukovića, Vojina Vučkovića zvanog Žuti i Dušana Vučkovića zvanog Repić. Ti su ljudi, zajedno s drugim pripadnicima paravojnih jedinica, kasnije učestvovali u masovnim zločinima u Zvorniku i okolici.
Prema svjedočenjima, “Arkanovci” su upali u kancelariju dopisništva Oslobođenja, pretukli ga, a zatim ga ubili hicem u potiljak. Mrtvo tijelo novinara u dobi od 51 godine odvukli su za noge i ubacili u kamion koji je skupljao tijela pobijenih Bošnjaka po Zvorniku. Komšinica s gornjeg kata višespratnice svjedočila je tom jezivom činu, dok je direktor lokalnog komunalnog poduzeća kasnije potvrdio da je Smajlović pokopan u masovnoj grobnici u Kazanbašči.
Napad na Zvornik započeo je osmog aprila 1992. godine, kada su snage JNA, pod komandom pukovnika Save Miloševića i Operativne grupe Drina, zajedno s paravojnim jedinicama, zauzele grad.
Situacija se dramatično pogoršala u narednim danima. Paravojne formacije, uključujući Srpsku dobrovoljačku gardu Arkana, “Žute ose” Vojina Vučkovića i “Gogićeve četnike”, započele su sistematsko etničko čišćenje, ubijajući i protjerujući bošnjačko stanovništvo. Smajlovićevo ubistvo bio je tek početak stravičnih događaja koji su uslijedili.
Među počiniteljima Smajlovićevog ubistva ističu se Milorad Ulemek Legija i Zvezdan Jovanović. Obojica su, nakon što su pušteni iz pritvora u Zvorniku po nalogu neimenovanog Bošnjaka iz MUP-a koji je tako kupio svoju slobodu, učestvovali u masakrima u gradu. Ulemek i Jovanović kasnije su postali poznati po atentatu na premijera Srbije Zorana Đinđića 12. marta 2003. godine, što pokazuje kontinuitet njihovog kriminalnog djelovanja.
Prema procjenama, ubijeno je oko 1996 civila, a protjerano 25.000 Bošnjaka od ukupno 40.000 koji su prije rata živjeli u općini. Masovne grobnice, poput one u Kazanbašči gdje je sahranjeno oko 300 ljudi, svjedoče o razmjerima zločina. Logori u Čelopeku, Novom Izvoru i Standardu bili su mjesta stravičnih mučenja i ubistava.
