Svojim visokim kupolama prekrivenim olovom, po čemu je i dobila narodni naziv “Kuršunlu” (olovo na turskom), te šarmantnim dvorištem, džamija je bila pravo osmansko djelo. Služila je muslimanima regije tokom osmanske vladavine, a nastavila je svoju funkciju i pod albanskom upravom sve do mračnog razdoblja Envera Hoxhe.
Kuršunlu džamija, poznata i kao Bušati Mehmet pašina džamija, posljednja je preostala osmanska džamija u Skadru, gradu u sjevernom dijelu Albanije poznatom po svojoj historijskoj i turističkoj važnosti. Smještena između dvorca Rozafa i rijeke Drin, džamiju je 1773. godine dao izgraditi Mehmet paša, član albanske obitelji Bušati, koja je između 1756. i 1831. polunezavisno upravljala sjevernom Albanijom.
Porodica Bušati, čije porijeklo seže do Mlečana, dala je značajne upravitelje i kulturne ličnosti kako Osmanskom Carstvu, tako i kasnije Republici Albaniji.
Svojim visokim kupolama prekrivenim olovom, po čemu je i dobila narodni naziv “Kuršunlu” (olovo na turskom), te šarmantnim dvorištem, džamija je bila pravo osmansko djelo. Služila je muslimanima regije tokom osmanske vladavine, a nastavila je svoju funkciju i pod albanskom upravom sve do mračnog razdoblja Envera Hoxhe.
Skadar, koji je tokom Balkanskih ratova bio posljednje osmansko uporište na Balkanu, herojski se branio pod zapovjedništvom Kastamonu Hasan Rıza paše. Ipak, zbog ograničenih resursa i gubitka kopnene veze s Istanbulom, grad je 1913. godine predan Crnogorcima, koji su ga zadržali samo godinu dana prije nego što je pripojen novoosnovanoj Albaniji uz intervenciju velikih sila. Osmanlije su napuštajući grad ostavile za sobom brojne džamije, medrese i mezare svojih predaka, uključujući i Kuršunlu džamiju.
Sudbina džamije dramatično se promijenila dolaskom komunističkog režima Envera Hoxhe 1944. godine. Hoxha, čiji je cilj bio izgradnja ateističkog društva, proglasio je rat svim vjerskim uvjerenjima. Svećenstvo i ulema su zatvarani, džamije i crkve su zatvarane ili rušene, a Kuršunlu džamija jedina je u Skadru preživjela ovu “genocidnu” politiku prema vjerskim objektima, ali uz gubitak svog minareta. Tokom Hoxhinog režima, džamija je bila zatvorena za bogoslužje i korištena u različite svrhe, poput skladišta, dok je većina njezine olovne kupole uklonjena. Hoxha je u Skadru ostavio stajati samo ovu džamiju i jednu crkvu, dok su ostali vjerski objekti uništeni.
Nakon Hoxhine smrti 1985. godine od srčanog udara, njegov represivni režim počeo se raspadati, otvarajući vrata novom razdoblju za Kuršunlu džamiju. Veliki muftija Sabri Kodži, koji je 1966. godine bio zatvoren zbog svojih islamskih aktivnosti, oslobođen je 1986. godine. Kodži, obrazovan u osmanskoj tradiciji medresa, bio je predan i borben čovjek. Iskoristivši olakšice nove uprave, 1990. godine ponovno je aktivirao Albansku muslimansku zajednicu, koju je Hoxha zatvorio. Godinu dana kasnije, 1991., džamija je svečano ponovno proklanjana uz prisustvo hiljada ljudi na emotivnoj ceremoniji.
Danas se Kuršunlu džamija suočava s novim izazovima. Zbog poljoprivrednih politika albanske vlade, koja je otvorila kanale prema okolnim rijekama, džamija trpi posljedice poplava tokom jeseni i proljeća, kada obilne kiše uzrokuju porast vodostaja.
Poplave, koje često traju sedmicama, potapaju džamiju, okolne kuće i osmanske mezare s lijeve strane ulaza, stvarajući mali jarak oko dvorišta do kojeg se sada može doći samo preko malog mosta.
Turska agencija za suradnju i koordinaciju (TİKA) 2015. godine uvrstila je džamiju na popis za restauraciju, a 2018. godine taj zadatak preuzela je Generalna direkcija vakufa. Razmatraju se opcije poput premještanja džamije ili podizanja okolnog terena kako bi se zaštitila od poplava. Unatoč svim nedaćama, Kuršunlu džamija i dalje stoji kao simbol osmanskog naslijeđa u Albaniji, svjedočeći o bogatoj istoriji i otpornosti muslimanske zajednice Skadra.
