Jednogodišnja biljka (i ujedno začin) iz porodice usnača koja svoj miomiris posebno ugodno ostavlja na rukama i dlanovima kada se protrlja naziva se bosiljak – ili pak bosiok, a javlja se i fesliđan i drugi mu izvedeni oblici. Kolebanja u govornom idiomu pokazuju različite tendencije u adaptaciji posuđenih oblika grčkog porijekla: basilikon odnosno vasilikon, a što ima i uporednicu u latinskom basilicum. Posmatranjem navedenih oblika moglo bi se očekivati da su se oni transponirali u prvobitni oblik *bosilьkъ, što je kasnije, posredovanjem fonetskih zakonomjernosti, trebalo dati oblik *bosilak, a shodno tom obliku, genitiv bi trebao glasiti *bosilka, a potom bosioka.
Međutim, postavlja se pitanje otkuda se javlja prejotirani element u obliku bosiljak, koji je očito naknadno uspostavljen. Ova uspostava, po svemu sudeći, došla je naknadno iz zbirnih oblika kolokata: smilje i bosilje, tj. oblika bosilje, pa se na doživljenu osnovu bosil– umetnulo –j-, uz dodatak preostalih elemenata, te podršku utjecaja sufiksa –jak, koji je također doživljen analoški, participirajući u tvorbi navedenog oblika. Da pojava uobličenja nije u cijelosti uspostavljena govori činjenica kako je u govornom idiomu česta paradigma: N. bosiljak, G. bosiljka… odnosno N. bosiok, G. bosioka…, ali i N. bosiljak, G. bosioka… Očekivano, normativi uglavnom propisuju promjenu bosiljak, bosiljka… iako je otvoreno pitanje koliko je ovaj oblik paradigme prisutan u organskom govoru.
To govori o činjenici da je jezik produkt govornih navika kojih govornici uglavnom nisu svjesni. Kada bi se gledala neka vrsta pravilnosti uspostavljenih oblika i paradigmi, proizlazilo bi da su tzv. pravilni oblici tipa *bosilak, bosioka… odnosno bosiljak, bosiljka… U govornoj praksi često se javlja kombinacija oblika, dok rječnici ne registriraju oblik *bosilak. Prema podacima iz Hrvatskog etimološkog rječnika, pretpostavlja se da je u južnoslavenskim jezicima ušla prije više od hiljadu godina te da se njeno značenje dovodi u vezu s kraljevskom biljkom i da je čak predgrčkog postanja.
Da ne bilo šale, možda je solomonsko rješenje da se bosiok odnosno bosiljak zamijeni fesliđanom (sic!), koji je u bosanski došao posredstvom osmanskoturske tradicije, s obzirom na to da je u ovaj jezik također došao iz grčke osnove, iako je pitanje elementa -đan otvoreno, a na njega odgovor mogu dati orijentalisti.
Dotada, valja i dalje trljati dlanovima ovu miomirisnu biljku i mirisati je.
Alen Kalajdžija diplomirao je 2002. godine na Odsjeku za bosanski, hrvatski i srpski jezik i književnost naroda Bosne i Hercegovine Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu, gdje je magistrirao 2007, a doktorirao 2012. godine. Predavao je kratko u osnovnoj i srednjoj školi, a imao je više angažmana u nastavi bosanskog jezika na univerzitetima u Bosni i Hercegovini i inostranstvu. Objavio je četiri naučne monografije iz oblasti lingvističke bosnistike te zbirku kratkih priča. Uz više od 80 naučnih i stručnih radova te petnaestak kulturalnih kolumni objavio je približno 300 naučnopopularnih pojedinačno koncipiranih jezičkih savjeta o bosanskom jeziku. Na mjestu direktora Instituta za jezik Univerziteta u Sarajevu proveo je dva mandata (2013–2021). Trenutno u Institutu ima izbor u zvanje naučnog savjetnika.
