Naopak, pak, ima prošireno značenje i nije usko vezano za “zločinjenje” već za izokrenutost u stavu, gardu, što je ipak preneseno značenje u odnosu na osnovno koje označava izokrenutost, izvraćenost, sunovraćenost
U društvu se prepoznaje soj opakih i naopakih ljudi. A u jeziku, kako sve ima svoje mjestu, u preslici, u svojevrsnoj jezičkoj kopiji metafore sveokružujućeg svijeta, prisutne su forme koje uobličuju vanjezičku stvarnost. Opak i naopak tako su pridjevi neodređenog vida, u čijem se sastavu porodice riječi javljaju: opačiti, opačina, pakost, opako, naopako, izopačiti, izopačen, izopačenost itd.
Navedeni oblik pridjeva opak vodi porijeklo iz prasl. (Skok), kojim se označava suprotstavljenost, suprotnost, protivnost ispravnog smjera, u kojima je dakle primarno značenje suprotnosti, suprotstavljenosti, naopakosti, sirovog protivljenja, svojevrsne izvitoperenosti, kontre, odakle je savremeno značenje pridjeva opak vezano na podmuklu spremnost za činjenje nekog zla, belaja, nevolje, nepravde, žuči…
Naopak, pak, ima prošireno značenje i nije usko vezano za “zločinjenje” već za izokrenutost u stavu, gardu, što je ipak preneseno značenje u odnosu na osnovno koje označava izokrenutost, izvraćenost, sunovraćenost.
U istoj su vezi i čestice pak i ipak, gdje pak označava ostatak korijenske morfeme kojom se izražava izrazita suprotnost, suprotstavljenost: “Naopak, pak, ima prošireno značenje…” a što se u formi tzv. konektora veže za isticanje suprotnosti u rečeničnoj strukturi, dok čestica ipak, koja je formirana od sastavnog veznika i i osnove pak, označava dopuštanje nečega za što postoje već okolnosti koji označavaju suprotstavljenost u djelovanju izvršenja: “Mi ipak imamo državu, takvu kakva je.” Pa ipak, nije dobro biti ni opak i naopak.
Alen Kalajdžija diplomirao je 2002. godine na Odsjeku za bosanski, hrvatski i srpski jezik i književnost naroda Bosne i Hercegovine Filozofskog fakulteta Univerziteta u Sarajevu, gdje je magistrirao 2007, a doktorirao 2012. godine. Predavao je kratko u osnovnoj i srednjoj školi, a imao je više angažmana u nastavi bosanskog jezika na univerzitetima u Bosni i Hercegovini i inostranstvu. Objavio je četiri naučne monografije iz oblasti lingvističke bosnistike te zbirku kratkih priča. Uz više od 80 naučnih i stručnih radova te petnaestak kulturalnih kolumni objavio je približno 300 naučnopopularnih pojedinačno koncipiranih jezičkih savjeta o bosanskom jeziku. Na mjestu direktora Instituta za jezik Univerziteta u Sarajevu proveo je dva mandata (2013–2021). Trenutno u Institutu ima izbor u zvanje naučnog savjetnika.
