Na današnji dan, 18. jula 715. godine, ubijen je Muhamed bin Kasim, legendarni arapski vojskovođa koji je sa svega 17 godina predvodio vojnu kampanju u regiji Sindh i Punjaba te time otvorio novo poglavlje u historiji muslimanske prisutnosti u Južnoj Aziji. Njegov pohod predstavlja jednu od ključnih epizoda u periodu moćne ekspanzije Emevijskog halifata, koji je u to vrijeme vladao ogromnim prostorima od atlantske obale Španije do granica današnje Indije, sa središtem u Damasku
Muhamed bin Kasim rođen je oko 695. godine, pripadnik plemena Saqqafi. Bio je blizak rođak Hajjaja bin Yousufa, moćnog guvernera Iraka i Jemena, koji je imao odlučujući utjecaj na njegovu karijeru. Već kao tinejdžer, Muhamed bin Kasim je postavljen za guvernera Perzije i pokazao je vojni talenat gušeći pobune u toj regiji. Njegove sposobnosti, hrabrost i odlučnost isticale su ga među komandantima svog vremena.
Uzroci arapske intervencije u Sindhu bili su višeslojni. S jedne strane, Arapi su već stoljećima trgovali s Indijom, a pomorski putevi su često bili izloženi piratstvu. Ključni incident koji je potaknuo vojni pohod desio se kada su pirati iz Daibula (današnji Karachi) napali brodove s darovima koje je kralj Šri Lanke poslao Emevijskom halifi. Na tim brodovima nalazile su se i muslimanske žene – udovice i siročad poginulih vojnika. Nakon što je kralj Dahir iz Sindha odbio pomoći u oslobađanju zarobljenika, Hajjaj bin Yusuf je odlučio kazniti gusare i osigurati trgovačke puteve.
Prva dva vojna pokušaja bila su neuspješna. Nakon toga, Hajjaj je tražio dopuštenje halife El-Velida iz Damaska da pošalje veliku vojsku, opremljenu i obučenu za ozbiljan pohod. Na čelo tog pohoda postavio je mladog Muhameda bin Kasima.
Vojska koju je predvodio bin Kasim brojala je oko 6.000 konjanika, kojima se na granici Sindha pridružilo još 6.000 jahača deva, te pet velikih katapulta. Prvo osvajanje bilo je Debal, veliki lučki grad. Grad je zauzet, a bin Kasim je odmah sagradio džamiju i uspostavio pomorsku bazu.
Sljedeći gradovi padali su jedan za drugim: Nirun, Brahmanabad, Alor, Multan, Gujrat… Ključna bitka bila je ona kod Rohrija, gdje je kralj Dahir poginuo. Bitka se vodila uz rijeku Mahran, a Dahir je, kako bilježe kronike, vodio vojsku na slonu. Bin Kasim je tokom noći prešao rijeku i iznenadio neprijatelja. Pobjeda je bila potpuna, a Dahirova vojska raspršena.
Za razliku od tada uobičajene represije nakon osvajanja, Muhamed bin Kasim je pokazao političku zrelost i odlučio primijeniti strategiju pomirenja. Omogućio je lokalnom stanovništvu da zadrži svoje običaje i religiju, uz uslov prihvatanja muslimanske vlasti i plaćanja poreza. Ova politika tolerancije pridonijela je miru i stabilnosti, a mnogi lokalni knezovi, pa i Dahirov rođak princ Kakah ibn Jandar, primili su islam.
Bin Kasim je takođe uspostavio upravne strukture i porezni sistem, štiteći sigurnost i imovinu podanika, bez obzira na vjeru. To je izazvalo poštovanje, a vremenom i konverzije lokalnog stanovništva.
U julu 715. godine, u dobi od samo 20 godina, Muhamed bin Kasim je uhapšen i ubijen. Prema najčešće prihvaćenim izvorima, smaknut je po naređenju novog halife Sulejmana ibn Abdul-Melika, koji se želio riješiti ljudi lojalnih svom prethodniku. Time je prekinuta vojna ekspanzija prema sjeveru i istoku Indije.
No, naslijeđe bin Kasima nastavilo je živjeti. On je otvorio vrata islama na indijskom potkontinentu, koji će narednih stoljeća postati važno muslimansko središte. U današnjem Pakistanu, Muhamed bin Kasim je nacionalna historijska ličnost. Po njemu je nazvana velika luka – Port Qasim, a njegovo ime nose škole, ulice i kulturni centri. Ostao je simbol mladog vojskovođe koji je sa strašću i vizijom uspostavio temelje islamske vlasti u dalekoj i kompleksnoj regiji.
